Hoe een paard zichzelf traint...zonder jou...

Een droom: je paard traint zichzelf en je hoeft er niet eens bij te zijn.

Hoe bijzonder is dat? Nou, niet eens zo heel erg, leerde ik laatst bij een lezing van Tamara Dorresteijn van Equine Studies. Kijk, als iemand dat beweert, dan ga je natuurlijk rechtop zitten als masseur....

Voordat ik het (enorm simpele!) geheim ga verklappen hoe je dit voor elkaar krijgt (het mocht van Tamara, want bij Equine Studies willen ze vooral de kennis délen en niet voor zichzelf houden), een klein pietsie anatomie.

Een paard heeft houdingspieren en bewegingsspieren. Bewegingsspieren train je met beweging (op alle mogelijke manieren): zij zijn gemaakt om......te bewegen...... Houdingsspieren zitten pal tegen het skelet aan en zijn bedoeld om het paard op een optimale manier overeind te houden en zichzelf (en ons gewicht) te dragen.

Als de houdingsspieren niet goed ontwikkeld zijn, dan nemen de bewegingsspieren hun werk over, maar die zijn daarvoor niet gemaakt. Met als gevolg blessures, verkeerde houding, holle rug, slappe achterhand, compensaties om de ruiter te kunnen dragen, overbelasting van die spieren, verzuring etc. Een hoop ellende. Wil je niet.

Maar ja, hoe train je houdingsspieren? Kijk, daar kwam de lezing van Tamara om de hoek: dat doet het paard helemaal zelf! Door passieve fysio!

Er zit natuurlijk een machtig interessant verhaal en heel veel kennis en onderzoek aan vast. Daarvoor verwijs ik graag naar de website van Equine Studies en lezingen van onder andere Tamara (zie onderaan deze post voor tips). Maar voor hier en nu volsta ik met de belangrijkste tip die iedereen bij zijn of haar paard kan toepassen, al staat hij de hele dag in een stal.... Komt-ie:

Hang een hooinet op, ergens tussen knie- en oorhoogte.

Dat is het. Zo simpel. Het kan in de paddock, in de wei of in de stal. Het kunnen wilgentakken zijn, het kunnen één of verschillende hooinetten tegelijk zijn, en met verschillende maasgroottes, het kan de ene dag hoger zijn dan de ander. Varieer. Door het eten op verschillende hoogtes zal je paard zijn balans zoeken en meer gewicht op de achterbenen brengen en vierkanter gaan staan. Zijn houdingsspieren in rug en achterhand worden er sterker van. En daarmee zijn houding en draagkracht beter.

Ja, denken velen van ons, maar paarden grazen toch van de grond? Dat is toch de beste houding voor het gebit en de rug? Dat hebben we de afgelopen 30 jaar zo geleerd! Zeker, maar nieuwe kennis en inzichten ontstaan gelukkig nog altijd. En het gaat zoals altijd om afwisseling. Paarden in het wild eten ca 20% van de tijd boven kniehoogte dus waarom die van ons niet? Niet de hele tijd, niet al het hooi, niet de hele dag door, maar óók.

Dit alles draait om het welzijn van het paard: zowel het hoofd (nieuwsgierigheid prikkelen, uitdagingen geven, afwisseling bieden) als het lijf (andere posities trainen de houdingsspieren en daarmee de hele houding van het paard) knappen van deze simpele tip op.

Rest nog één vraag: Waarom zou je het niet doen?

Met heel veel dank aan Equine Studies, Tamara Dorresteijn die dit alles uittest op haar eigen De "Oude" Reiderhoeve, Miranda de Bie van Natuurlijk evenwicht bij dieren voor het organiseren van deze lezing en iedereen die zich inzet om het leven en welzijn van onze paarden te verbeteren. Met grote én met simpele ingrepen.