Hoezo dominant?

Tijdens het leren voor paardenmasseur (en daarna) draaide het om kennis van het paardenlijf en heel veel praktijkervaring. En vooral om voelen. En dat laatste geeft mooie ervaringen, zoals vanmiddag....

Het geeft me veel voldoening om manegepaarden te masseren. Zij zijn niet in eigendom van een eigenaar die alles voor zijn of haar geliefde viervoeter over heeft en consequent met hen omgaat. Manegepaarden geven elke week weer veel verschillende mensen de gelegenheid te leren paardrijden, met vallen en opstaan, niet altijd volgens de regelen der kunst of comfortabel voor hun lijf. Sommige paarden bouwen een mentaal muurtje om zich heen, om zich enigszins af te schermen van al die verschillende mensen. Zo'n paard verraste me vandaag met haar openheid.

Een krachtige merrie, dominant, niet de makkelijkste, niet in het rijden en ook niet altijd op stal. Bij een massage begin je niet met een vooropgezet plan. Je kijkt wat het paard je geeft aan reacties. Ook als je een paard al een beetje kent en weet hoe humeurig ze kan zijn, is het belangrijk haar met een open mind tegemoet te treden. En dan krijg je dus die verrassing...

Van de allereerste opwarming tot de allerlaatste rek- en strekoefening, deze merrie was in de zevende hemel en liet dat overduidelijk merken. Ze smekte, friemelde met haar bovenlip, duwde haar lijf tegen mijn handen en snoof eens lekker uit met haar hoofd tegen mijn buik. Weg was het dominante, imponerende gedrag. Daar was ze: gewoon een schat van een paard dat genoot van de aandacht en een stevige (het kon haar niet hard genoeg zijn!) massage... En ik genoot er net zo van!